سالی که گذشت

همیشه سال قبل را پیش از شروع سال جدید جمع بندی کرده و باهاش خداحافظی می کنیم اما امسال من مثل دیوی کلاه قرمزی برعکس عمل می کنم.
سال قبل چند تا شک بزرگ کاری داشتم که تقریبا با بستری شدن و تزریق کورتن تا حدی از بحران درامدم.
سال قبل فیلمهای کلاه قرمزی2،شیار143،ردکارپت،ارایش غلیظ را دیدم.
مراسم اسکار 2015 که خیلی خسته کننده بود فیلمهای بردمن،تئوری همه‌ چیزو ویپلش،پسربجگی را دیدم.
گرچه امید داشتم سال سالمتری از نظر جسمی داشته باشم اما نشد دستهایم حسابی اذیتم کردند و تقریبا ناتوانیم از یک نوزاد شش ماهه هم کمتر شد.
از نظر کتاب خوانی بسیار از خودم ناراضی بودم آخه توی شرکت که میز و صندلی بود من کار داشتم توی خونه هم که روی زمین می نشستم و زیاد قدرت صاف نشستن و ورق زدن کتاب را نداشتم.
دلم هوای رفتن به مکانی دیگر مثل انگلیس یا کانادا یا حتی اون دنیا داشت اما نشد.
دلم می خواست خونه کلنگی بابا را بکوبیم همه دور هم باشیم اما آن هم با حق وتوی مامان رد شد.
هیچ مسافرت تفریحی نداشتم از دوستانم بیخبر بودم و تنها سه تا عروسی همکاران دعوت شدم.
دلم میخواست توی یک خانه مستقل با پرستاری خوب و مهربان و ورزش درمانی با کیفیت و موثر زندگی می کردم اما باز هم نشد و به این نتیجه رسیدم که ناتوانی جسمی چه ها که بروز آدم می آورد.
قبلا با سینا بصورت تلفنی یا ایمیلی و بغنوان دوستان قدیمی کمابیش ارتباط داشتم اما همین را هم صد در صد قطع کردم و شاید این بهترین کار سالم بود.
اما نه بهترین واقعه سال تولد ستاره برادرزاده ام در 20 شهریور سال اسب عین عین روز و سال تولذ خودم بود نه از این جهت که همزاد خودمه نه بدلیل اینکه بعد از 7 سال انتظار بدنیا امد.
سال 94 به کجا می روم چه می شود نمی دانم تنها برای خودم و همه عالم از خدا خیر می خواهم.
به جهان خرم از انم که جهان خرم از اوست
عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست