محمد یعنی همه خوبیها

3 دیدگاه دربارهٔ «محمد یعنی همه خوبیها»

1. سحر می‌گوید:

   ژانویه 1, 2014 در 3:03 ب.ظ

   نسیم عزیز سالهاست وبلاگتو میخونم ولی هیچوقت کامنت نذاشتم .هربار که نوشته هاتو میخونم بارها تحسینت میکنم . واقعا تکی .برات آرزوی سلامتی میکنم عزیزم

     سحر

   [پاسخ]

   پاسخ
2. حمزه می‌گوید:

   ژانویه 1, 2014 در 8:22 ب.ظ

   سلام
   شب و روزت به خیر و شادی..

   گمان مبر که خدا از آنچه ظالمان انجام مي‌دهند غافل است
   کيفر آنها را برای روزی تأخير انداخته است که چشم ها در آن از ترس و وحشت بازمی‌ايستد..(الإبراهيم/42)
   آنها نهايت مکر و نيرنگ خود را به کار زدند؛
   و همه مکرها و توطئه‌هايشان نزد خدا آشکار است،
   هر چند مکـرشان چنان باشد که کوه‌هــا را از جـا برکند..(الإبراهيم/46)
   و هيچ کس بار گناه ديگري را بر دوش نمی‌گيرد
   و برای انسان بهره‌ای جز سعی و کوشش او نيست
   و تلاش او بزودی ديده می‌شود..(النجم/40/39/38)

   ای دوست بیا غم این جهان گذران نخوریم
   وين يکدم عمر را غنیمت شمریم..

   فردا که ازين دير کهن در گذریم
   با هفت هزار سالگان سر بسریم..(خیام)

     حمزه

   [پاسخ]

   پاسخ
3. سهراب سپهری می‌گوید:

   ژانویه 7, 2014 در 8:44 ب.ظ

   من به آغاز زمین نزدیکم
   نبض گل‌ها را می‌گیرم ،
   آشنا هستم با سرنوشت تر آب ، عادت سبز درخت..

   روح من در جهت تازه اشیا جاری است
   روح من کم سال است
   روح من گاهی از شوق ، سرفه‌اش می‌گیرد..

   روح من بیکار است:
   قطره‌های باران را ، درز آجرها را می‌شمارد..

   روح من گاهی ، مثل یک سنگ سر راه حقیقت دارد..

   من ندیدم دو صنوبر را با هم دشمن
   من ندیدم بیدی سایه‌اش را بفروشد به زمین
   رایگان می‌بخشد ، نارون شاخه خود را به کلاغ..

   هر کجا برگی هست ، شور من می‌شکفد
   بوته خشخاشی ، شست و شو داده مرا در سَیَلان بودن..

   مثل بال حشره وزن سحر را می‌دانم
   مثل یک گلدان می‌دهم گوش به موسیقی روییدن ،
   مثل زنبیل پر از میوه تب تند رسیدن دارم..
   مثل یک میکده در مرز کسالت هستم ،
   مثل یک ساختمان لب دریا نگرانم به کشش‌های بلند ابدی
   تا بخواهی خورشید ، تا بخواهی پیوند ، تا بخواهی تکثیر..

   من به سیبی خشنودم
   و به بوییدن یک بوته بابونه..

   من به یک آینه ، یک بستگی پاک قناعت دارم
   من نمی‌خندم اگر بادکنک می‌ترکد
   و نمی‌خندم اگر فلسفه‌ای ماه را نصف کند..

   من صدای پر بلدرچین را می‌شناسم ،
   رنگ‌های شکم هوبره را ، اثر پای بزکوهی را..
   خوب می‌دانم ریواس کجا می‌روید ،
   سار کی می‌آید ، کبک کی می‌خواند ، باز کی می‌میرد..

   زندگی رسم خوشایندی است
   پرشی دارد اندازه عشق..

   زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود
   زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد..

   زندگی شستن یک بشقاب است
   زندگی گل به *توان* ابدیت
   زندگی *ضرب* زمین در ضربان دل ما ،
   زندگی *هندسه* ساده و یکسان نفسهاست..

   هر کجا هستم ،
   باشم ،
   آسمان مال من است
   پنجره ، فکر ، هوا ، عشق ، زمین مال من است..

   چه اهمیت دارد
   گاه اگر می‌رویند
   قارچ‌های غربت؟

   من نمی‌دانم که چرا می‌گویند:
   اسب حیوان نجیبی است ،
   کبوتر زیباست
   و چرا در قفس هیچ کسی کرکس نیست..

   گل شبدر چه کم از لاله قرمز دارد؟
   چشم‌ها را باید شست ، جور دیگر باید دید
   واژه‌ها را باید شست ،
   واژه باید خود باد ، واژه باید خود باران باشد..

   چترها را باید بست
   زیر باران باید رفت
   فکر را ، خاطره را ، زیر باران باید برد..

   با همه مردم شهر، زیر باران باید رفت
   دوست را زیر باران باید دید..

   عشق را ، زیر باران باید جست
   زیر باران باید بازی کرد..

   زیر باران باید چیز نوشت، حرف زد ، نیلوفر کاشت
   زندگی تر شدن پی در پی ،
   زندگی آب تنی کردن در حوضچه اکنون است..

     سهراب سپهری

   [پاسخ]

   پاسخ

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.