شوکه شدم ۲

یادم می آید سال ۸۳ بود. من گاه گاهی به وبلاگهای آنزمان که در پرشین بلاگ و در سایتهای دیگری تشکیل می شد سر می زدم. یک وبلاگ بنفش بود که من نوشته هاشو دوست داشتم. صادقنه، هوشمندانه و بی رودروایسی. اسمش ویولت بود وقتی مرا بیشتر مجذوب کرد که فهمیدم نویسنده اش ام اس دارد. اونروزها ده دوازده سالی می شد که منم ام اس داشتم. اما فرق من با ویولت این بود که از بیماری ام اس من کسی جز خانواده نزدیکم با اطلاع نبود. همین اتفاق بود که مرا واداشت با نام مجازی از خودم و ام اس بنویسم. او حال درونم را خوب کرد. تابو هیس دخترها نباید حرفشان را فریاد بزنند از جلو چشمم کنار زد و بعدا نوید مجاهد عزیز از دست رفته سایت ویژه ها را  تاسیس کرد که علاوه بر چند ام اسی، عزیزان قطع نخاع، ناشنوا، مشکلات پوستی و دیگر بیمارهای خاص را دور خود جمع کرد. ویولت جان یادت همیشه زنده و همیشه گرامی باشد.