خیلی دلم می خواست …

خیلی دلم می خواست دوستان ام اس کرمان و تهرانم را حداقل سالی یکبار تا زمانی که فرصت زندگی دارم می دیدم. آخه محمد لشکری رفت در حالی که من چهار پنج سالی بود که ندیده بودمش و دو سالی میشد که ازش خبر نداشتم حتی تلفنی. چند روز پیش چندین بار موبایلشو گرفتم ، چواب نداد خانه شان را گرفتم مادر پیرش بعد از معرفی و گفتن نشانه های زیادی مرا بخاطر آورد و گفت محمد یکسالیست فوت کرده و من بر خود افسوس خوردم و در درون گریستم و تنها برادرم گفت راحت شد و مادرم گفت وضع مالی خوبی داشت و مادر مدیری. در ذهنم گذشت متولد 48 ، در 21 سالگی ام اس گرفت ، در سیزده سالگی خبر اعدام برادر دانشجوی پزشکیش را به جرم سیاسی از تلفن شنید و به خانواده خبر داد و چند سال بعد پدرش نیز فوت کرد ، لیسانس صنایع دانشگاه تهران داشت ،کامپیوتر و برنامه نویسی و شبکه و نقاشی خوب میدانست و از همه بیشتر درد و دردمندی را. ام اس پیش رونده ثانویه داشت و از 25 سال پیش حرکت دستها و پاها و گویاییش را تقریبا از دست داده بود. در خانه پرستار داشت و خواهر و برادرهای بزرگتر و کوچکتر از خودش ازدواج کرده و او با مادرش تنها زندگی میکرد. فعالیتهای کامپیوتری اش را او می گفت و پرستار انجام می داد. در محله های قدیمی شرق تهران سکنی داشت و زمانی که من دانشجو بودم با او آشنا شدم. یادش گرامی باد.