ناله های درون

خیلی خسته ام امروز که مستخدم پاهامو میذاشت روی ویلچر اه از نهاد درونی ام بدون جیک زدن بلند شد و دلم میخواست از درد فریاد بکشم اما صدایم را در درونم خفه کردم و با خود گفتم از بچگی گفتتند دختری و بچه اول فقط صبوری/بعد ها که سنگ صبور درددلهای خواهر و برادرهای کوچکتر شدم باز هم صبوری و بعد یادگرفتیم که در درون بگرییم بی صدا و جامعه یادمان داد بگرییم بی صدا فرایاد نکشیم و در درون فرو ریزیم

درباره nasim

با اسم ساختگی نسیم آمدم. اندوه سبب شد اینجا بیایم آخه بیماری ام اس دارم.بسیار از نظر جسمی کم توانم اما روح بزرگی دارم.
این نوشته در دسته‌بندی نشده ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.

6 دیدگاه دربارهٔ «ناله های درون»

  1. سانی می‌گوید:

    نباید بریزی توی خودت #brokenheart

      

    [پاسخ]

  2. نوشین می‌گوید:

    خواهش می کنم داد بزن…
    چرا اون نصايح بی قدر و قيمت بايد بتونند جلوی شکايت کردنت را بگيرن؟

      

    [پاسخ]

  3. سوسن جعفری می‌گوید:

    عزیز دلم …

      

    [پاسخ]

  4. amir می‌گوید:

    بعضی وقتا بشین زار بزن مثل همه آدمای دیگه، توام مثل همه آدما از گوشت و پوست و استخونی نه از آهن. این کار خیلی از نظر روحی کمکت میکنه ، آروم میشی، سبک میشی

      

    [پاسخ]

  5. یاس می‌گوید:

    عزیزمی#heart

      

    [پاسخ]

  6. اميد می‌گوید:

    سلامتي

      

    [پاسخ]

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.