شلوار

بعد از واکری شدن و بعد اون که ویلچری شدم یعنی حدود ده سال است که دیگه نمیتونم شلوار کمر دار با زیپ وتشکیلات بپوشم وشلوارهام همه کمر تمام کش دارند .بعد ویلچری شدن کامل هم که دیگه نمیتونستم خودم شلوار بپوشم ودر بیارم مجبورم شلوار خانه همان شلوار اداره باشد پس جنس شلوار طوری انتخاب شد که اتو نخواد خب اینگونه شلوار ها هم تا حدی بیریختند .بارها من وسواسی توی انتخاب لباس شکیل توی تنم ( اشتباه نشه منظور مد نیست چون اگه رنگ و مدل مد جدید بهم میومد درنگ نمیکردم و با خدا تومن قیمت یا خودم یا دوستای تهرونیم تهیه میکردیم اما اگه نمیومد کاری با مد نداشتم ) از پوشیدن اینگونه شلوارها از خودم بدم اومده بود و ازخودم میپرسیدم این من اطو دوست /جین پوش و مبادی اداب لباسم که حالا به این روز درامده ام و کمی تا قسمتی غصه میخوردم اما حالا به این نتیجه رسیده ام که خدا راشکر که ظاهر پا را دارم که شلوار بپوشم /خدا را شکر که پول دارم شلوار حتی بیریخت بخرم/خدا را شکر که تنها ده ساله جین نمیپوشم اما قبلا امتحانش کرده ام /خدا را شکر که اندامی ای… تا حدی قابل تحمل دارم که حتی شلوار بیریخت توش بد چشمی نکند و از همه مهمتر اینکه خدا را شکر که کسی را دارم که مهربانانه برایم شلوار بپوشد بی منت.
پیوست : یه بنده خدا میره پیش امام رضا میگه تو که اینهمه طلا داری چرا هشتم شدی؟