اعتراف به حماقت 1

ارسال شده در آوریل 12, 2005 by nasim

آنچنان در کار سرگرم شده ام که حتی خودم را هم فراموش کرده ام از لحاظ جسمی و روحی ناراحتم اما روحم را با توسل به فراموشی و کار و گاهی کتاب و قران سرگرم کرده ام اما جسمم دیگر گول نمی خورد باید تدبیری اندیشید در ماندن میپوسم همین جا از کسانیکه اطلاعی از مرکز تضمینی و دائمی کاردرمانی و فیزیوتراپی در داخل و یا خارج کشور دارند استدعای کمک فوری دارم لابد میپرسید چرا در خانه ورزش نمیکنم ؟درجواب می گویم همزمان نمی توانم کارو مشغولیت خانوادگی و ورزش را با هم انجام دهم اگه روزی علاوه بر این کارها صد تا کار دیگه را هم ردیف میکردم امروز از نظر جسمی و روحی و سنی دیگه توانش را ندارم.اما راجع به سفر حزن انگیز هفته گذشته اگر پستهای قبلی مرا خوانده باشید با حضور شخصی بنام سینا در حدود یکسال و نیم پیش در زندگیم بصورت کاملااتفاقی آشنا شدم فردی تحصیلکرده و مشکل دار در زندگیش .از ابتدای آشنایی اساس رابطه ام جز صداقت و سادگی نبود این آقا نیز همین ادعا را داشت شش ماهه دوم سال هشتاد و دو با شادی و طراوت من و بهبود در حالم گذشت اما سال هشتاد و سه قضیه معکوس شد و این ارتباط که تنها به تلفن و ایمیل محدود شده بود جز رنج و غصه و ناراحتی چیزی برایم نداشت اما من احمق و دلرحم با خود می گفتم مثل همه سختیها این نیز بگذرد اما حماقت غرورم را زایل کرد و گول حرفهای شادی بخش آنجناب را که به فردایی شاد نوید واهی می داد خوردم غافل از اینکه مرد ایرانی با پوزش از آقایان گروه جز خود و خواسته هایش هیچ چیزی را نمی بیند و نمی خواهد البته اگر جمع بکار بردم عذر می خواهم شک نیست در این جمع استثنا هم وجود دارد البته در بین زنان هم همین معظل وجود دارد اما به شکلی دیگر.تا زمانی که خودخواهی به حد افراط گریباگیر امثال ماست دیگرخواهی و درک موقعیت صحیح فرد و پرهیز از توسل به اهداف کوچک و حقیر به سراغ ما نخواهد آمد بگذریم از بحث اصلی دور افتادیم در انتهای سال پس از یکسال دوری حضوری من یک روزی میزبان ایشان بودم و رفتار سرد ایشان مرا به سوال واداشت و حتی پست انصاف نیست را نوشتم در پاسخ سوال من که سردی چرا؟این آقا گفتند من باید فکر کنم برای ادامه یا قطع ارتباط .که من گفتم پس از تفکر نتیجه را به من بگویید تا ارتباط با توجه به وضع بیماری و حساسیت من ادامه نیابد .بقیه باشد برای پست بعدی