فریاد بیصدا

دیروز روز بسیار بدی بود بارها اشکهایم سرازیر شد همش هم تقصیر ام اسه اگه این مهمان ناخوانده نبود میزدم به کوه و کمر و تنها و رها بر بلندی کوه به نظاره مینشستم دیگه قرار نبود کسی باشه واسه بردنم سوار ماشین کردنم کسی باشه که در حضورش اشکامو تو حدقه خفه کنم و فریادمو تو گلو ای همه انسانهایی که از غربت گله مندید تنهایی در میان جمع خودی دردناکتره ای ادما بدونید فریاد بی صدا سختره بدونید با رودربایستی نگفتن بدتره اخه