تولد و بی آرزویی

امروز روز تولد من است. وقتی طبق رسم جا افتاده در دنیا موقعی که می خواهی شمع فوت کنی اول باید آرزو کنیم البته بگم من کیکی ندارم و همچنین شمعی. اما اگر هم داشتم آرزویی ندارم. سلامتی بهترین آرزوهاست اما واسه بیمار ۳۳ ساله درگیر ام اس پیشرونده ثانویه ویلچرنشین که ۸۰ درصدی از توانایی حرکتی اش رفته و چشم و گوش و دندان سالمی به دلیل تزریق مداوم داروهای کورتونی ندارد. اما افتخار این را دارم که هنوز با شمایم گرچه دیر و دور. بچه های ام اس و همه بیماریهای مزمن دیگر به شما سلام می کنم و برای همه شما در سراسردنیا آرزوی سلامتی دارم. شاید سلامتی آنقدر مهمه که جز آرزوها نمی آید.