غصه نخور

دوستی واسم کامنت گذاشته که سی ساله ام و چند تایی فرزند دارم و به تازگی مبتلا به ام اس شدم چکار کنم که بیماری پیشرفت نکند؟ دوست عزیز در جوابت بعنوان یک بیمار بیست ساله ام اس باید بگم که بقول پروفسور سمیعی بیماری زمانی سراغ ادم میاد که عاملی خارجی از نوع مادی یا معنوی نظم سلولهای بدن انسان را بهم بریزد.غذاهای بد مساوی با زخم معده و سرطان و…هوای الوده مشکلات تنفسی و سکته و…بد رانندگی کردن با ماشین بد و جاده بدتر مساوی با تصادف و شکستگی و قطع نخاع و……پس حالا که در مورد بیماری ام اس عامل ناشناخته معرفی شده تو بیا عوامل بهم ریختن نظم سلولها را پیدا و حذفش کن.کار خیلی سختیه من توی این بیست سال بعضیهاشو پیدا و حذف کرده ام و بعضی را هنوز موفق به حذفشان نشدم.مثلا حذف فست فودها/غذاهایی که مواد نگهدارنده دارند و هر چیزی که غیرطبیعی  واسه خوردن تولید شده است /غذاهای مانده و…فقط یاد گرفتم کم بخورم و گزیده. اما اگه نشد هم نشد فکرت را مشغولش نکن.گفتم فکر عامل اصلی غالب بیماریهاست.فکرهای زاید/ایده ال گرایی بیش از حد و اروزهای بزرگ و دست نیافتنی و گیر الکی دادن و حسادت و چشم هم چشمی و هر فکری که ذهنت را به ناکجا اباد ببرد حذفش کن.انتخاب یک برنامه ساده واسه زندگی و شوهر و بچه داری و تحصیل و کار و تلاشی بدون تنش واسه رسیدن به اهداف برنامه ات .اگر هدف درستی را که مد نظر داشتی بهش برسی با موانع انسانی و جبری و محیطی روبرو شد تمام تلاشت را بی استرس واسه رسیدن انجام بده اما اگه نشد رهایش کن و فکرش را نکن.تمرینهای ذهنی مراقبه خیلی مفیدند.از ورزش توی فضای ازاد غافل نشو.دیدن فیلمهای شاد واسه ترشح سروتونین.و خلاصه خودت را به جریان زندگی بسپار و با توکل به خدا طی طریق کن و غصه نخور.